Szukaj
Close this search box.

Wczesnym wspomaganiem rozwoju obejmowane są dzieci niepełnosprawne oraz ich rodziny od chwili stwierdzenia u dziecka niepełnosprawności do rozpoczęcia nauki w szkole.

Podstawą do objęcia dziecka jest opinia o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju wydana przez zespół orzekających działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Wczesne wspomaganie rozwoju jest bezpłatną, kompleksową formą pomocy skierowaną do najmłodszych dzieci z niepełnosprawnością.

Formalnym warunkiem otrzymania pomocy w ramach WWRD jest uzyskanie – na wniosek rodziców dziecka – opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju (czasem mylnie nazywanej orzeczeniem o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju), która jest wydawana przez zespół orzekający działający przy publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.

WWRD obejmuje dzieci od momentu wykrycia niepełnosprawności aż do momentu rozpoczęcia przez nie nauki w szkole. Zgodnie z prawem obowiązek szkolny może być odroczony o rok, a w  przypadku dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego nawet o dwa lata. W przypadku odroczenia obowiązku szkolnego dzieci mają nadal prawo do korzystania z pomocy w ramach WWRD.

Wczesne wspomaganie rozwoju to działania mające na celu stymulowanie rozwoju psychoruchowego i społecznego dziecka. Dotyczy dzieci z niepełnosprawnością wraz z  członkami rodziny. Inaczej mówiąc zadaniem wczesnego wspomagania rozwoju jest pobudzanie do rozwoju tych sfer, które nie zostały uszkodzone i usprawnianie tych, które są zaburzone. Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka oraz rodziny stwarza szanse rozwojowe umożliwiające osiągnięcie określonych umiejętności fizycznych, poznawczych i emocjonalnych. Podjęcie działań stymulujących dziecko we wczesnym etapie jego rozwoju ma bezpośredni wpływ na osiągnięcie większej niezależności, samodzielności i lepszej jakości życia w dalszych okresach życia.

Ważnym aspektem w procesie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka jest współuczestniczenie w terapii jego rodziców. To przecież rodzice, przez swój stały kontakt z dzieckiem, mogą wspierać je w każdej sytuacji. Udział rodziców w zajęciach umożliwia im ponadto realistyczny wgląd w  funkcjonowanie dziecka – lepiej je poznają, dostrzegają jego możliwości. Mają szansę dostosować swoje wymagania i oczekiwania do potencjału rozwojowego dziecka. W ten sposób budują i rozwijają swoje kompetencje rodzicielskie, dzięki którym lepiej radzą sobie w sytuacji wydłużającego się procesu rehabilitacji, czy też przy podejmowaniu decyzji dotyczących dalszej terapii czy edukacji. Specjaliści pracujący z dzieckiem wspierają budowanie prawidłowych relacji rodziców z  dzieckiem. Pomagają zauważyć jego potrzeby i zaspokajać je oraz ograniczyć negatywne skutki związane z niepełnosprawnością. Prowadzą instruktaż jak wdrażać elementy terapii do codziennego życia domowego oraz zorganizować środowisko domowe, by jak najlepiej odpowiadało potrzebom dziecka i innych członków rodziny.

WWRD zakłada kompleksowość oddziaływań. Dzieci kwalifikowane są do poszczególnych zajęć terapeutycznych adekwatnie do ich indywidualnych potrzeb i możliwości psychofizycznych, z  uwzględnieniem zaleceń zawartych w  opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju.

Dla każdego dziecka oddzielnie powoływany jest zespół wczesnego wspomagania rozwoju. W jego skład, w zależności od potrzeb dziecka wchodzą różni specjaliści:

Zadania zespołu to:

Akty prawne regulujące wczesne wspomaganie rozwoju dziecka.

  1. Prawo oświatowe z dnia 14 grudnia 2016 roku (Dz.U. z 11 stycznia 2017 roku poz. 60), w całości obowiązuje od 1.09.2017 r.
  2. Art. 71b Ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572, Nr 273 i jej późniejsze modyfikacje) (Wygasa z dniem 1.09.2017 r.)
  3. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 października 2013 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci (Dz. U. 2013 r. poz.1257).
  4. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30.04.2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. 2013 r. , poz. 532)
  5. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz. U. 2013 r., poz. 199)
  6. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 września 2008 roku w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz. U. 2008 r. , poz. 1072).
  7. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 lipca 2015 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz. U. 2015 r. poz. 1113).